Seni yok etmeye ne zaman yeltensem, sýzýsýný unutamayacaðým türküler yakýyorsun çýðlýk çýðlýða. Güftelerinde kayboluyorum tekrar vuruluyorum senin güzelliðine, sýðýyorum koynuna umutsuzca. Her karabasanýmda yanýmda buluyorum bir sen terk etmiyor, yormuyor, sorgulamýyorsun. Varoluþunun sevincini hep ikimiz yaþýyor, mahzeninden günü geçmiþ þaraplar kaldýrýyoruz yarýnlara. Neden hep iki kiþiyiz, üç- dört neden olmuyoruz, sýrf sen ve ben sadece ikimiz. Durmadan döne döne kaç defadýr oynuyoruz, bu kaçýncý perde þizofren aklýyla? Yarenim Issýzlýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.