Kara Tren
Geçiyor bak kara tren
Ardýnda göz yaþlarý býrakarak
Ne býraktýðý kara duman umrumda
Ne de raylarýn sesi
Ýçimi acýtan, gidiyor güreðimin nefesi
Ardýna bile bakmadan boþ býrakýyor ellerimi
Koca þehir daralýyor gözlerimde
Dostum kaldýrýmlar bile bakmýyor yüzüme
Beni burada býrakýp gittiðini sanan zalim
Yüreðimi de takmýþ peþine
Durdurmak geliyor içimden þu kara treni
Dur demek istiyor yüreðim ne olur dur
Ver bana ceylan gözlü yarimi
Haykýrýyor feryadýma yenik düþen raylar
Tren çok kararsýz ilerliyor sanki
Piþmancasýna bakýyor yarimi taþýyan vagon
Güçlükle atýyor bacaklarýný ileri
Aniden yavaþlamaya baþlýyor kara tren
Dayanamýyor daha fazla haykýrýþlarýma
Arýyorum bütün vagonlarda yarimi
Meðer ki boþmuþ bu trenin içi
Kandýrmýþ yüreðimin nefesi beni
Ben onu kara trende ararken
O çoktan terk etmiþ bu þehri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.