hiç köy okumadým
icardaydý gönül katarým
karsýz mezralarý düþ pazarýnda ararým
duygu nadasýný yarým býraktý kaðnýlar
donmuþ güz mahsulünün maktulüymüþ ilhâmlar
sarardý yarýsý gecenin yarýsý gözü yaþlar
köy yüzünde kokmuyordu amberi mevsim hep burukmuþ baharlar
sönüyormuþ sevda bozkýrý þavký göl mavisi aþklar
..,
gün eriyor daha yazmadým muradým
içimden geçen kýnalý vagonu son dörtlüðe karaladým
kuþluk vaktinin ihtiyacýymýþ öðrenmek
sessizlikte duyururmuþ sesini rüzgar
toprak yükseldikçe sertleþirmiþ yel ile
bir masal varmýþ hakikati söyleyen
vuslat kelâmýyla kaldýrýrmýþ sevdayý yerden
ama
buraya ait deðilmiþ beden
zamansýzlýk yoldaþý kaf daðýnda dinlenen
kaçak yaðmurlara özenen
bulut rengin/deymiþ teni
alakasýndaymýþ
aðasýz efelerle rüyalarýn seymeni
baþýnýzý yolmadan götürün diyormuþ beni
hüzün süslü yemeni
feo/dalýndan çiçeðiyle düþmüþ eli
namusun ederiymiþ bir kurþun hediyeli
yýldýzý kaymýþ alnýndan tutamamýþ perçemi
kýrsalýn sýrrýný içmiþ kandan avaz gözleri
b/aðlanmýþ yemeni
dualara küsmüþ yaðmur
göðün kýzgýn derisi dokunmuþ topraðýn yarasýna
ipekten bir göz meyletmiþ çoraðýna
püsküllüymüþ gölgesi
acýya ilaç kisvesi
pullarýyla minesi
köy yeri köylük yeri
güneþin harman yeri
içinde yanmýþ sesi
kýrýlmýþ ak deseni
özü tozlu yemeni
yemeni sözün yeli
köy ise bahaneydi
kandýrýlmaya gönüllü varlýk insan
ya seline kapýlmaya
ya rüzgarýnda savrulmaya
seçmediði yazgýyla
usul usul yanmaya
geliyormuþ dünyaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.