þeytanlarý kurtarmak istedim cehenneminizden
izin vermediniz
görünmez bir yumruktu inancým
saðýndan sol gözüme yumulan..kýrpýlmadan
miyop mercekler tuttunuz iç gözüme
’’kendim’’ olamadým
bilindik gün doðumu telaþlarýnda
statik,ilkel bir hayat bahþetti/..zaman
mecâl býrakmadýðýnýz aþklardan
döndünüz fakat..deðiþ me din iz
bir iklimlere yetti gücünüz
aidiyetim kiracýsýz benim
arafýn boþluðudur sahipliðim
aklýn saf kilidini kýrdý kavramsýz tanrýlar
yapýlan heykeline ilâhtan can sürdü insan/
töreleþti; doktriner ortaklýðýnda izm’lerin
’inanç’ larýn esaretinde ne tartýþtýnýz/neydi kavganýz
kahraman öykünmelerinde
kendi cesetleriniz di üzerine bastýðýnýz
anlayamadýnýz
kötü alýþkanlýklarýný övmedim
ne ata’nýz ne sultan’ýnýzýn
sadece aðýr bir üzüntüydü yaþadýðým
özeleþtirime giren travmaydý
nefesimden çýkan kahýr
inziva hücremde kül rengi kanatsýz kuþlar
siyah duvarlar giyindiðim bayramlar dý
þeytan olarak girmek istedim cehenneminize
izin vermediniz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.