Bu ne hýrs; son hak din, Ýslam’a karþý
Biraz insaflýnýn, kaný donuyor.
Mümine hýyanet; titretmiþ arþý
Ortalýk toz, duman ondan yanýyor.
Bin dört yüz yýl oldu bitmedi þu kin
Ama hep büyüdü geliþti bu din
Ulaþtý Merih’e, kabul etti cin
Sinsi düþmanlarýn içi kanýyor.
Hâlbuki yüz yýldýr geride Müslim
Baþ, ayak, el komple alýnmýþ teslim
Mankurt’laþtýrýlmýþ, yetiþen neslim
Gül dururken, acý zehre konuyor.
Bu geride duruþ aczinden deðil
Bakýyor nereden çýkacak siðil
Meþum hýyanete arýyor delil
O dostu, düþmaný daim tanýyor.
Yakýndýr hainin defterin dürmek
Geldiði yer varsa oraya sürmek
Yoksa ta! Cahim’e itip süpürmek
Anladý saçýný, þimdi yonuyor.
Zannetti bu düzen böyle berdevam
Parayla, basýnla tutacak kývam
Artýk fark ediyor hileyi avam
Bozkurt, sýrtlan ile oyun oynuyor…
Salih Yýldýz…19.01.2012
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.