Adýn gibisin Ýstanbul, sadece karanlýkta güzelsin
Þizofren
Asi
Das kapital kýlýklýsýn
Senden vazgeçmeliyim Ýstanbul
Hayatta yüzü gülmemiþ birinin yüzüne bakýp gülmek gibisin
Gülmek ne zormuþ meðer vazgeçmenin acizliðine
Daðýt beni, vurgununum Alejandra
Býrakma beni nankör Ýstanbul’un eline
Gelirken haber ver olur mu?
Kadýn gibisin Ýstanbul, sadece karanlýkta güzelsin
Ezan kokardýn eskiden
Þimdi eza kokuyorsun
Ýlk þiirimi yazdýðým fýrýncý kýzýna benziyorsun hem de
O da gürültücüydü, sende
O da tuttururdu bir türkü þinanay diye
Sen tutturmuþsun yarým ay diye
Biliyor musun Ýstanbul,
Ne Yýlmaz GÜNEY’e mutluluk verdi hayat
Ne de Türkçeyi Ýstanbul’da öðrenen maðrur Kürt çocuklarýna
Davalar bile yol yordam bilmiyor gayrý
Tadýn gibisin Ýstanbul, sadece karanlýkta güzelsin
Acý
Ekþimtýrak
Demem o ki;
Býrak yakamý býrak!
Ne zaman sana baksam ey Ýstanbul!
Sunay AKIN’ýn kýrmýzý ruj sürmüþ sevgilisi gelir hatýrýma
Bir de,
Paramýn yetmediði elma þekerleri…
Serdar Sengir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.