O, çoksesli kemanlarýn Parmaklarý kýrýk virtiözüydü Göðe doðru burulmuþ yaðmurlarýn altýnda öldü Yüzünde yaþanmamýþ hülyalarýn De ki minesi soldu
O upuzun gecelerin Saçakaltlarýnda ýssýz bir yarasa Bir þeyleri bekliyordu ama neyi kimi Düdüklerini evde unutan bekçilerin Sokaklara karþý özrü gibiydi
O, derin yalnýzlýklarýn Kalabalýkla çarpýþtýðý bir köþe baþýydý Utangaç sýkýntýlý maðrur Yaþamak bir özürse kabahatinden büyük Ölümü kendinden menkul
Bir tek kendini aðlattý mendebur...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Erhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.