Kovulduðum bütün kapýlara geri dönüyorum Yurdum için, alnýmda yaralarla Ellerinde taþlarla herkes beni Benimse aklým yitip giden dostlarda
Onca insan niye öldü - sormuyorum artýk Ölüm bile kýlýk deðiþtirmiþken þimdi Hala yaþýyor olmanýn þaþkýnlýðý var üstümde Sanki her doðan gün bir baðýþ gibi
Geçtim herkesin geçtiði yollardan Ne yerineceðim bir þey var, ne övüncüm Öyle yalýn çýksýn istiyorum ki sözcükler aðzýmdan Acýsý acý olarak adlandýrýlsýn bu ömrün
Kardeþler, size yine þiirler getirdim Unuttuðumuz kimi duygulara iliþkin Kýrýk dökük bir takým anýmsamalar... Hiç deðilse þunu düþünün, nasýl geldi bu adam, bu günlere kadar?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Erhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.