KIRKAYAK TAKVİM
1
Octavio Paz ölmüþ
Tarihsiz bir gazetede okudum.
Yalnýzlýðýn labirenti...Benim þu an içinde yaþadýðým evin bir çeþit tanýmlamasý bu.Bazen o labirenti bir tabuta çeviriyorum o kadar.
Octavio Paz dün ölmüþ.
Aradým demin evin altýný üstüne getirdim sanki.Yok.Bende son zamanlarda eve her gelen konuðun bir kitap “götürdüðü” gibi paranoyalar oluþtu. Ama biliyorum ki, o kitap burada evde bir yerlerde...
Octavio Paz.Þiirler.Güneþ taþý.Çeviren Sait Maden.Tünel kazmak pahasýna o kitabý bu gece bulacaðým.Evime ‘tabut’ yakýþtýrmasýný yaptýðým için kendimi tekzip edeceðim.Yalnýzlýk zaten bir labirenttir.Ama bir güneþ taþý her yerde bulunmaz.
2
Ne kadar aptalmýþým.O zamanlar-ne zamanlar-Bir “Her Yerde Bulunmayan Kitaplar Sözlüðü” hazýrlamaya kalkýþmýþtým.Yarasanýn ‘sahaf’ Pozisyonuna her ne kadar denk düþüyor gibi görünse de...
3
Düz yazý þiirin tökezlemesidir.
Ama hiçbir yara izi yok dizlerimde.
4
Bir kuþluk vakti telefon çalar.Ben “Þu” der kadýndýr.Hatýralarda güzeldir. Ama üstüste okunmuþ þiirler gibidir.Hatýralarda güzel midir? Belki de yalnýzca kuþluk vakitlerinde güzeldi.
Görüþürsün ve ellerini -nedense- hep ceplerine saklayasýn gelir.
5
Octavio Paz sahiden ölmüþ.
Bütün kitaplýðý devirdim.Sarhoþ ceketlerimin ceplerine bile baktým: “Güneþ Taþý” yok!
Ey kendini bilmez kiþi, ya o kitabý getir ya da kendin gel!
6
Mehmet Sönmez bile ölmüþ.
Ölüm fotokopi makinesini çalýþtýrmaya görsün.
Kalbimde sardunyalar.
7
Mehmet Sönmez de sahiden ölmüþ
Ama bütün fotoðraflarýnda gülüyor.
8
Sevgilimin Bodrum’dan gönderdiði kartpostal
Can Yücel’in !bir Siyasinin...”in kapaðý.
Mehmet Sönmez.
Anlatýp duruyorlar: 1968.Asker mehmet.Bodrum.
Ölüme en güzel uyak:
En yakýn dostumu yitirdim.
9
(Kalbim ýssýz bir makamda
Hatýrasýz þarkýlar dinler
Ne kaldý geriyeler...Sus.
Bir yerden sonra kendini bekler
Ölüm renginde bir kýr çiçeði kopardým demin
Suya tutsam olmazdý...kopardým
Bir insan nasýl intihar eder
Hayat dersinde herþeyi sanki çözdüm de
Bir bunu anlamadým)
10
Telefonumun nasýl çaldýðýný duymak için kendimi dýþardan aradým az önce.
Boðuk ve yalnýz bir telefondu.
Kendi hatýrýmý sordum:
Ýyiydim.Çok iyiydim.
11
Bütün memelilerden nefret ediyorum.
12
Sarhoþluðum en ayýk halimdir.
13
“Sayýn abonemiz telefonunuz borcundan dolayý görüþmeye kapatýlmýþtýr.Lütfen telefonunuzu açtýrýnýz.”
Telefonum yalnýzca çalýyor artýk.
14
“Türkçe Sözlük” bile ayaklanýp gitmiþ yada benim boyum yetmiyor.
15
Telefonum artýk çalmýyor bile.
16
Yarasa deðil, Kýrkayak!
Yalnýzca yürümek istiyorum.
17
Bir çocuk örtüldü üstüme sanki.
18
Ellerim günlerdir portakal kokuyor.
Hayýrdýr...
19
Az önce elektrikler kesildi.
“Bir bu eksikti”deki eksik olmayan bu gibi.
Yazýnýn minesi soldu.
20
(Ama hizaya sokulmaz ki hüznüm benim
En sarsak çocuðuyum solgun bir devrimin.)
22
Þimdi þu odaya sazlý sözlü bir güneþ doðsa
Yalnýzlýðýn son piçi gibi
Kalakaldým karanlýkta.
23
Uçkurlarýný çözüverse ampul...
Ne olur...
24
Kýrk yaþ...Kadýnlarýn ‘menopoz’ dönemi gibi bir þey sanýrdým; ya da öyle derlerdi.
Sanki ben hep kýrk yaþýndaydým.
25
Adýmý kime söylesem mahçup bir duraksama.
Ölüm bile hatýrlamýyor artýk beni.
26
Herkes ayýlýnca unutuyor. Bense unutmak istediklerimi bile hatýrlýyorum.
27
Sen idam mahkumuna sorulan o sorusun.
28
En büyük devrimci hareket yürümektir!
29
Her insan kahvaltý ederken gazete okur ben yazý yazýyorum.
30
Aynada en hamarat kadýnlarýn bile silmeyi unuttuðu o lekeyim ben.
31
Uzun gezmelere hasret bir otopark bekçisi gibi kaldým burada.Ya da bir benzin istasyonu...nasýl yürümek isterse artýk.
32
(Ahmet Erhan yürüyüþe çýkýyor
Ve baðýrsaklarý akasya kokuyor Ankara’nýn
Kalbim henüz yarý yoldasýn
Ellerim üþüyor, parmaklarým
Þehirde özürlü bir kýrkayaðým.)
33
Takriben yaþýyorum.
34
Bu dünyada ne kadar kolay bir þey olmak ve ne kadar zor ‘bir þey’ olmak...
35
Bütün kadýnlarým, ancak kendilerini aldattýðýmdan kuþkulandýklarý zamanlarda yazdýklarýmý okuma gereðini duydular.
36
Gece.Karanlýk güzel.Güzel karanlýk...
37
Ey hayat, bana ölümü çok görme!
38
Ayaklarýnýn otuzdokuzunu yitirmiþ bir kýrkayak gibi kaldým þu dünyada.
39
Her sabah dokuzdur saatler
Ve her gün pazartesidir.
40
Yetimlerin bile tüyü bitti.
Hakkýnýzý helal edin.
Benim helal edeceðim bir þeyim bile yok..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.