ÇÖZEMEDİĞİM BİR ŞEYLER VAR HAYATIMDA

Çözemediðim bir þeyler var hayatýmda
Sualtý gibi derinlerde sessizce bekleyen
Dirensem, daha ne kadar direnebilirim artýk
Nereye kadar gidebilirim, gitsem?

Aradýðým nedir, o kentten bu kente?
Adressiz yaþamak da sýkar insaný gün gelir
Gider heyecanlar, istekler, gülümseyiþler
Yüreðimdeki denizin sularý birden çekilir.

Özleyip de vardýðým her yerden, hemen kaçsam diyorum
Ne aradýðýmý biliyorum, ne bulduðumu
Bilmem neresinde yanýldým ben bu hayatýn?
Yüreðimi kabartan o sevinç, þimdi sonsuz bir acý oldu.

Taþlar yýðýlmýþ önüne en güzel, en anlamlý duygularýn
Uçsuz bucaksýz bir tüneldeyim ve her yaným karanlýk
Koluma giriyor bazý adamlar, bir þeyler söylüyorlar
Kalýplaþmýþ, sýkýntý verici, güdük.

Oysa acý diye bir þey var bu dünyada
Ölüm var -ki yüreðimde bu boþluðu yaratan birazda odur.

Yanýbaþýmda ölüp gitti dostlarým, ben bakakaldým
Gözyaþlarýnýn da bir yerlere gömüldüðü görülmüþ müdür?

Çözemediðim bir þeyler var hayatýmda
Sanki ilk benim duyduðum garip, anlatýlmaz duygular
Sürse daha ne kadar sürer bu, bilmiyorum
Ölümü ve hayatý yanyana düþünmesini ne zaman öðrenir çocuklar?
Sosyal Medyada Paylaşın: