Yüreðimi bir kalkan bilip sokaklara çýktým Kahvelerde oturdum çocuklarla konuþtum Sýkýldým, dertlendim ,sevgilimle buluþtum Bu gün de ölmedim anne.
Kapalýydý kapýlar,perdeler örtük Silah sesleri uzakta boðuk boðuk Bir yüzüm ayrýlýða, bir yüzüm hayata dönük Bu gün de ölmedim anne.
Üstüme bir silah doðruldu sandým Rüzgar, beline dolandýðýnda bir dalýn Korktum, güldüm, kendime kýzdým Bu gün de ölmedim anne.
Bana böylesi garip duygular Bilmem niye gelir ,nereye gider? Döndüm iþte; acý, yüreðimden beynime sýzar Bu gün de ölmedim anne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Erhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.