Senin düþlerin baba, bende Bir ad buluyor kendine Birbiri ardýna ekleniyor sözcükler Nemli duvarlarýnda kentin Deniz köpüðü ve tuzdan dilleriyle..
Senin bakýþlarýn baba, bende Sürüyor, filizleri gibi mutsuzluðun Uzaklara bakan binlerce göz Ufkun ardýný kolluyor boyuna Güneþin vurulduðu yerde boynunun.
Senin ölümün baba, bende Bir anafora kapýlarak Yeniden doðuma dönüþüyor Köklerini toprak altýnda saklama Baba, oðlun daha yaþýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Erhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.