Yatak Döşek
Deli gönül hastadýr yatar þimdi döþekte,
Tek atýmlýk fiþeði atar þimdi döþekte.
Ne saða dönebilir ne soluna yaslanýr,
Antika demir gibi ta kalbinden paslanýr.
Bir yorgan üç nevresim bana mýsýn demiyor,
Ha deyip davransam da hayvan terli yemiyor.
Kulaklarým ses dinler, gözler arar aydýnlýk,
Ara sýra geliyor baþýma bir baygýnlýk.
Ateþimi dindiren su deðil sanki zehir,
Yattýðým yer terimden oldu geçilmez nehir.
Buralarý pek soðuk eksi yirmi ikide,
Nasiplenmiþ soðuktan düzlüðü de, diki de.
Ne ýhlamur dindirir ne zencefil düþürür,
Ateþim þu beynimi kazan gibi piþirir.
Bacaklarým titriyor, þöyle biraz kýrgýným,
Karýþtým deryalara dizginlendim, durgunum.
Tüm dostlara buradan selamýmý yollarým,
Arayan olur diye telefonu kollarým.
19.01.2012 Kütahya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüdaverdi ER (Hüdai) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.