D Ö N Ü Ş

Biliyorum. Suçluyum. Vebâlimle çoðaldým!
Ýster cürmü ifþa et, ister/sen, zorla ört/bas.
Sandým ki ben kendimi tüketirken saðaldým;
Ýster düne sünger çek, ister/sen yak, kavur kas.


Tasaný dindir artýk, sanma sevdâlýn kaçak;
Ýþte geldim kapýna derdinden salkým saçak.
Sorma bunca zamaný perîþaným gönlüm çâk;
Ýster vur sözlerinle, ister/sen sus, ateþkes.


Çaðlarca çalkalandým benliðimden âzâde,
Ahdine yad olana, çýkar yol mu son vâde?
De… Sabra hafif kalýr, en sitemkâr ifâde!
Ýster/sen harla gürle, ister, hoþgörüyle es.


Yanlýþlar burgacýnda, alabora, nefsim baç;
Arzuma meze oldum; tutkularýma topaç.
Her nefes ümüðünde düðümlenir ya er geç
Ýster çöz, zehrini kus; ister/sen, vakârla sus.


Neylersin yâr! Sence zül, bu delice ihtirâs,
Girdabýnda durulup, artakalan þu mirâs
Ki aklý darmadaðýn, ruhu palas pandýras
Ýster öldür, ister/sen, umudun ipine as!


Ýster güldür, ister/sen, yine baðla, kara yas…


Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: