SEN Kİ ANLARSIN

Kendini bir suyun akýþýnda
Ve sularý kendi bakýþlarýnda
Bulabilenler bilir bu türküyü.
Sen ki anlarsýn
Bir türkü uðruna
Çileler çekerdin yýllar boyu.
Soluðunda
Yaban menekþelerinin kokusu.
Gözlerinde
Serin pýnarlarýn uðultusu.
Daðlar seni yaþardý her gün
Ormanlar sýcak dostluðunu.

Ne zaman çatlasa bir kaya
Bir çýðlýk düþse sulara
Irmaklar
Adýný çizer topraða.
Deðil mi ki
Hep o yangýnlarýn adýna
Adýna belasýna
Özlemi duyulunca özgürlüðün
Öfkesini göklere çalan
Bir þimþek gibi dalardýn yaþama.

Sen ki anlarsýn bu yaþamý
Aþklar þimdi hücrelerde tutsak
Düðünler kelepçeli
Doðumlar
Ve çocuklar zindanlarda.
Bunlarý nasýl anlatayým sana
Bu türküleri nasýl çaðýrayým
Bu ninnileri nasýl.
Ölüme
Kapkara bir kaygý deðil artýk
Bembeyaz
Bir kitap diyoruz koltuðumuzda.
Kitaplarýn göðüslerinde kan
Bu kaný nasýl okuyayým sana.
Þimdi devleþen bir öfkenin
Ve sýnýrlar ötesi bir özlemin
Bildirisi okunurken her gün
Her saat, her dakika,
Can çekiþen
Bir çaðý yaþýyoruz dünyada.

Sen ki anlarsýn bu yaþamý
Okul yolunda telaþlý bir öðrenci
Bir grev gözcüsü iþyerinde
Okunan kitap
Yazýlan defter
Yükselen bilinç
Ve eriyen cevher
Þimdi sabahýn ala þafaðýnda
Doludizgin
Bir at gibi giriyor sulara.
Sosyal Medyada Paylaşın: