Denize kavuþamayan ýrmak kavruldu çölde
Küllendi köz sen yanýmda
Kurtlarýn ulumalarý yayýldý daðlara fersah fersah
Çoban ateþleri gecenin çiy tanelerini öperken
Vahþi atlar dörtnala koþtu vadilerde
Çisil yaðmurlarý içti çatlamýþ toprak
Söndü o yangýn fýrtýnada
Galaksine kayan mülteci bir yýldýzdým
Karanlýða aktým her gece
Akrebin gözleri dikildi üzerime
Kýskaçlarýnda sýkýþtým
Çatlamýþ dudaklarýma zehir damladý
Söðüdün dallarýndan elem
Gelinciklerden kan topladým
Astým þafakta sarhoþ bulutlara
Sen yoksun ya, hiç havam yok
Yalnýzlýðýma hüzün damýttý an
Ey! örümcek aðlarýna sarýlmýþ kapý!
Beni böyle boynu bükük ve yitik niye inletirsin
Niye?
Karalara çakýldý bahtým
Her yaným keder
Gökyüzüne düþtü yalnýzlýk
Kahýr yüklü bir bulut sensizlik
Yaðdý ýslak ýslak
Asýrlýk çýnar aðacýnýn kovuðundaydýk
Bir masaldan kaçmýþýz
Dudaklarýndan pembelerdi içtiðim
Gün doðarken öyle mi ölünür...!
...
Fikret Þimþek