boðuþuyorum dumanýyla altýn ateþle delinen zihnimin duydukça bir bir çýkýyor ortaya gizli korkularla sýrlanmýþ rengi gerçeklerin bu siyah þu mavi o gri ‘ya senin ki..
yaza çalan kutuplarýn piþmanlýðý içinde buzullarým dondu baharda kýzaran manzaralar kendi alevinde son buldu sorgular
daraldýkça belirsizlik çemberim uçmuyor ak kuþlarým içinde kafeslerin ‘kirpiklerimi titretiyor gýrtlaðýma yapýþan ezgin
yalnýzlýðýnla kansýzlaþan süslü geceler ‘þimdi acýlara sýðýnan ufuklarýma bir in