İSKELEDE BİR KADIN

Kýþ mevsimi,karlarý iten ayaz rüzgar ,
dondurdu o an hevesini,
Üþüyordu þimdi,yüksek sesle ,
düþünen küçük harfleriydi,
Satýraralarýnda yarým yamalak cümleleride,
öyküsünü gizledi,
Soðuk ayazdý gece
karlý bulutlarda beliren aya biþeyler söyledi...



Kendi kendine boðuluyordu cümlelerinde,
Buzullarýn arasýnda sanki,
umutlarý býrakýp dondurduðu sesinde,
Bir arabasý vardý küçücük,
Yeni köy iskelesinde efkar duman nefesimde,
Bir þeffaf kutu içinde seni bekliyordu ,
kan kýrmýzý bir gül torpido gözünde...



Sapak kaypak deli dolu bir kavþak
tozlu taþlý yollar arasýndan,
Deliler gibi hýz yapýyordu,
senelerin özlemi kavuþma sevdasýndan,
Yaramaz uslanmaz deli dolu umarsýz,
hep o kadýn çýkmazdý aklýndan,
Onu düþününce çöreklenmiþ ,
tüm kötülükler o an siliniyordu aklýndan...



Bilmeceleriyle dolu hayat,
akýyordu el arasýnda eriyen sabun gibi,
Ömür dediðin neydi ki,neydi?
kiminde sallanýrken taþlý süslü saltanatlý beþiði,
Kötü cümleleri sakladý kimi,
duyabildiðim þu sözleri,
Verdin satýr aralarýnda
seyret diyorsun acýmasýzca birde þimdi...

Keyif mi alacaksýn al bakalým,
Halimi gör de gül bakalým þimdi..



GELMEDÝ MÝ O KADIN ÝSKELEYE?
HANÝ BULUÞACAKLAR DI?

DELÝ KIZ
ÇAYIN SOÐUYACAK ÞÝMDÝÝÝ...
Sosyal Medyada Paylaşın: