İSKELEDE BİR KADIN

Kýþ mevsimi karlarý iten ayaz rüzgar
dondurdu o an hevesini,
Üþüyordu þimdi
yüksek sesle düþünen sadece küçük harfleriydi,
Satýr aralarýnda yarým yamalak cümleleride
öyküsünü gizledi,
Soðuk ayazdý gece
karlý bulutlarda beliren aya bir þeyler söyledi..



Kendi kendine boðuluyordu cümlelerinde
Buzullarýn arasýnda sanki,
umutlarý býrakýp dondurduðu sesinde,
Bir arabasý vardý küçücük,
Yeni köy iskelesinde efkar duman nefesimde,
Bir þeffaf kutu içinde seni bekliyordu
kan kýrmýzý bir gül torpido gözünde..



Sapak kaypak deli dolu bir kavþak
tozlu taþlý yollar arasýndan
Deliler gibi hýz yapýyordu,
senelerin özlemi kavuþma sevdasýndan,
Yaramaz uslanmaz deli dolu umarsýz
hep o kadýn çýkmazdý aklýndan
Onu düþününce çöreklenmiþ
tüm kötülükler o an siliniyordu aklýndan..



Bilmeceleriyle dolu hayat,
akýyordu el arasýnda eriyen sabun gibi,
Ömür dediðin neydi ki?
kiminde sallanýrken taþlý süslü saltanatlý beþiði,
Kötü cümleleri sakladý kimi,
duyabildiðim þu sözleri,
Verdin satýr aralarýnda
seyret diyorsun acýmasýzca birde þimdi...

Keyif mi alacaksýn al bakalým,
Halimi gör de gül bakalým þimdi..




Sosyal Medyada Paylaşın: