KAR YAĞIYORDU ÜŞÜMÜŞTÜ KOLTUKTA

Her zaman oturduðu,
cam kenarý koltukta gözleri dalýyordu,
Akþama varan gün ,
cama vuran kar taneleri hýzla eriyordu,
Elinde fincan kahve ,
yudumlarýnda hüznümü daðýtýyor du?
Dudak büktüðü bir sayfa,
masasýnda ah be yazasý gelmiyor du...





Yazmazsam ölürüm derken ,
þimdi kelimeleri ölesiye boðuluyordu
Uyumak onun içinmiydi,
huzursuz yürek kýpýrtýlarýný mý durduruyordu,
Perdeler yarý açýk,alaca bir karanlýk,
akþamýn loþluðuna tutunurken,
Hele þükür sürekli karýþtýrdýðý kristal çay bardaðýndan,
gözlerini sýyýrýyordu...




Þimdi gördüðü bir rüya,
belli belirsiz tebessümü yaydý dudaklarýna,
Kuvvetli bir el yüreðini sýktý
,acýttý acýttý,sanki yarasýna alkol serpti,
Hýrsýzlýk yapmýþtýda,
bilekleri baðlý sanki soðuk bir demiri hissetti ,
Üþümüþtü koltukta,
dalmýþtý,kocasý üzerini örterken ýsýnýp gülümsedi...


binoþ
yine kayýp sayfalarým iþtee
þiir kýyýsýndan akan küçücük yaþam ilee



NE ÇOK SEVÝYORSUN A CANIM
ÞU KAÇAMAK UYKULARI
AYAKLARINI ALTINA ALIP
KOLTUK ARASINA SIKIÞMAYI..











Sosyal Medyada Paylaşın: