ANKARA

Önce Mersin’in topraðý öptü yüzümü
Tam on sekizinde
Nasýrlý ellerimle
Düþtüm Ankara’nýn yollarýna
Ne taþýný gördüm
Ne de topraðýnda yürüdüm
Bir isini soludum ciðerlerime
Bir de ismini kazýdým kalbime Ankara’nýn
Hani geldiðimde ýsýnamadýðým
Ama ayrýlýrken aðladýðým þehir.
Bir yüreðim kaldý orada
Bir de yaþayamadýðým aþklar
Bir Dil-Tarih Coðrafya
Bir Balgat
Sonra da Koç Yurdu tanýrdý beni
Sakarya’daki çay ocaðý iyi tanýrdý
Kýzýlay’daki meyhaneler hiç bilmezlerdi beni
Yoksulluktan alamadýðým kitaplarý
Önce seyrederdim
Sonra da okurdum oralarda
Bir kýzý takýp da koluma
Parasýzlýktan Tunalý Hilmi’de
Ne gezebildim
Ne bir pastanede oturabildim
Ne de bir diskotekte dans edebildim
Artakalan harçlýðýmla
Arada bir sinemaya
Bir de tiyatroya giderdim
Gezemediðim Tunalý Hilmi’de
Mafyaya inat
Polise inat
Zabýtaya inat
Kaçak sigara sattým
Ýndiðinde sýrtýma zabýtanýn demir çubuðu
Yediðimde yumruðu polisten
Ya da boðuþurken mafyayla
Hani, ben de delikanlýymýþým
Benim de yüreðim varmýþ
Anladým ki benim de gözüm karaymýþ
Bir aðlamayý
Bir de acýyý unuttum bu þehirde.
Arada bir annemin ayrýlýrken
Bana sýkýca sarýldýðý
Yaðmur misali boþanan gözyaþlarý gelse de aklýma
Ýnan ki ben aðlamazdým

Sevdalarý da yalandý bu þehrin
Portakal çiçeði
Gök mavisi
Muz kokulu
Akdeniz kadar sýcak
Toroslar kadar asil
Aþklar yaþamazdý bu þehirde
Sahteden aydýnlansa da geceleri
Ciðerime dolsa da isleri
Yine de severdim
Ben bu þehri

07.03.1992
Muhammet ARDIÇ








Sosyal Medyada Paylaşın: