Yandýn kurak çöl diye, her gün sebildi kalbim Kaç akýn verdi isem sürgün edildi kalbim Dolaþtý diyar diyar yorgun edildi kalbim Bir gün demedi ah! Yar açtýðýn kola düþtüm.
Sen nerede idiysen orasý benim dedim, O benim þah damarým, o benim caným dedim, Vardýðý yer cennetim, o varsa varým dedim, Ardýnsýra meledim geçtiðin yola düþtüm.
Bir gönül yarasýndan çektin onca harabý, Sonra gerçeðim diye sundun vaha- serabý, Aþk acýsý çektikçe içtim abu- þarabý, Vuslata kefen biçtim dudaðý bala düþtüm.
Canýma can kataným el açýp çok yar dedim, Ey yüce yaradaným bizi bürle sar dedim, Sensiz güneþe bile istemem bu kar dedim! Dört mevsimin kýþýnda seninle dile düþtüm.