HÜKÜM.

Þahitler, deliller hepsi tamamdý.
Baþý ellerinde durdu aðladý.
Hiç bir kurtuluþu yoktu garibin.
Aklýndan bunlarý kurdu aðladý.

Madem ki adalet mülkün temeli.
Her kes ne ekerse onu yemeli.
Lakin ’’Cezan idam!’’nasýl demeli?
Kendi kendisine sordu aðladý.

Savcýlar bulmuþtu bir sürü delil.
Suçluyu ettiler rezil ve zelil.
O gözler bakarken hep melül melül
Karar vermek hayli zordu aðladý.

Mahkeme o anda zindan göründü.
Herkes sanki biren yasa büründü.
Ýnsaf ve merhamet yerde süründü.
Sonunda hükmünü verdi aðladý.

Önce kem küm etti, biraz da hýk mýk.
Sonra falan madde ve de falan þýk
Suç subuta ermiþ: ’’Bu kadýn aþýk.’’
Nihayet kalemi kýrdý aðladý.

Ýþ bu hüküm artýk sona varýþtý
Mahkeme salonu birden karýþtý.
Yorum yapmak için herkes yarýþtý.
Ne hayra, ne þerre yordu aðladý.

Dedi ’’Ben de ayný cürmü iþlerim.’’
Gecemde, gündüzde onu düþlerim.
Þimdi nasýl insafsýzca taþlarým?
Yüreðinde yanan, kordu aðladý.

Dedi:’’ Þimdi herkes sesini kýssýn’’
’’Daha da doðrusu tüm salon susun’’
’’Cellada söyleyin beni de assýn.’’
Tokmaðý masaya vurdu aðladý.

Sosyal Medyada Paylaşın: