Adýmlarým sokaktaki izleri, Adýmlarýmda varlýðýn kurulmuþ. Gölgesiz bedenimde keyifte Ruhsuz varlýðým … Ne biraz ileri ne geri Öylece kalakaldým ortasýnda hayatýn. Koþar adýmlardayým… Cevapsýz sorular týrmalarken benliðimi Savaþýmda yenilginin baþý eðik… Kahkahalarla çýnlatýyor zafer, Tüm uzuvlarýný beynimin. Kemiriyor iç hesaplaþmalar, Ne bir artý ne bir eksi… Býraktým kendimi öyle Olmayan denizin Olmayan kumsalýna Ve siliyorum gözümdeki yaþlarý…
6.12.2011
Aþkýn bir bulaþýcý hastalýk olduðu söylentisi var…7.1.2012
Bir kitabýn arasýnda kurumak için miydi geçen onca zaman?10.1.2011
Kiþiliðinin en çýplak olduðu anlar, en fütursuz olduðu anlardýr kiþinin. O an her þey yoklara karýþmýþtýr, bilinmez bir þekilde dostluk, vefa falan filan ötelenmiþtir ve bencilliði ile kol kola bir bilinmez kendi sarmýþtýr dilini, tavýrlarýný. Farkýnda olsa belki dur diyecek kendine ama sýnýr ötelerdedir o an ve silahýný kuþanmýþtýr dili. Savurur sözcükleri birbiri adýnca özensizce. Kýrýlýr mý, darýlýr mý düþüncesi asla yoktur ortalýklarda… Sanki içinde biri, eli belinde istediði gibi kýrýp dökmekte ortalýðý… Hatta bir oh çekmenin ferahlýðý da vardýr sanki içinde, nasýl bir doyumdu bu! Sonra… Sonrasý iþin en el ayak çekilmiþ hâli oluyor, derin bir ölüm sessizliði… Evrenin yaratýlýþýndaki bilinmez sessizlik kaplar o kýyametin ardýný ve sarýlýr arsýz ruhuna insan, oturur yalnýzlýðý ile baþ baþa…13.1.2012
Bahçemdeki gül, Ýnadýn neden ki bunca ayaza ve kara raðmen nedendir seni yaþamaya bu kadar sýmsýký baðlayan? Hadi ne olur bana da ver içindeki yaþama azminden birazcýk… 13.1.2012
Ýçimdeki tüm býçak kesiklerin kabuk baðladý ve sen kendini tahmin edemeyeceðin kadar uzaða fýrlattýn… Bu kadarýný sen bile düþünemezdin belki, þu evrenin dolambaçlý hayat parçalarýnýn hangisinde keyif sürmektesin, artýk bunu düþünmekten uzaðým. Sadece elimdeki buruþturulup atýlmýþ mendile bakar gibi bakýyorum yüreðinin gölgesine ve sadece içim eziliyor… Aþkýn bu kadar basite alýndýðýný görmek içimi acýtýyor… Gölgesi de mi olamazdý o büyük sevdanýn? Demek ki rüzgârla deðil rüzgâra karþý mücadele edip uçan uçurtma kadar dayanýklý deðilmiþ o paçavra yüreðin. Hadi uç þu gökyüzünde ve ýraklara savrul… Hatta gökkuþaðýnýn altýndan geç de bir de benim gözümle gör dünyayý. Neden ki bunca boþ sözüm? Bilip de bilmezden geldiðim onca gerçeði kucaðýna býrakýyorum ve topraðýma sýrtýmý verdiðimde açýk kalacak gözlerimle bakýyorum güzel bildiðim kalýntýlara… Sana saðlýcakla kal demek isterdim ama diyemiyorum, bana elveda bile dedirtmediðini hatýrlayýnca o kýrmýzý gülün alýnýn olmadýðýný anlayýp vuruyorum tüm türküleri sazýn mýzrabýyla. Kara gözlerime eþ gecelerimi aydýnlatmak ne zor artýk… Þimdi ben Leyla, gömerken Mecnun’u aþkýn baþý sað olsun diyorum. 16.1.2012
SERAP HOCA
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.