Gönül Bu
Gönül bu alý da bulur balý da
Gezer çiçek çiçek, durmayý bilmez
Bazen bir yaprakta,bazen çalýda
Bulur sevdasýný, sarmayý bilmez.
Daðlara taþlara, söyler derdini
Ara ara çaðlar, yýkar bendini
Çið olur güllerde, saklar kendini
Çareyi bülbüle, sormayý bilmez.
Ufuklara sýðmaz, delidir içi
Dört mevsim baharýn, yelidir içi
Aslý’ya muhtaçtýr, bellidir içi
Bir türlü çöllere, varmayý bilmez.
Yollara düþerek, aþkýný arar
Gördüðü rüyayý, iyiye yorar
Sessizce sokulur, yanýna kadar
Gözlerine bakar, görmeyi bilmez
Gayet yabancýdýr, böyle sevdaya
Vuslat diler eller, gelen nidaya
Güllerle birlikte, konsa odaya
Birer birer alýp, dermeyi bilmez.
Acýyýn haline, çünkü periþan
Yok mudur yaþayan, aþký anlayan
Ne çabuk geçiyor, önünden zaman
Zamaný lehine, kurmayý bilmez.
Turgut Uzdu
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.