Uzun düþlere soyunan
Kadýnlar geçti
Kentin sarý sayfalarýndan
Dudaklarýnda ayný ýslýk
Ceplerinde
Kar ayazý
Hýzla terk edip
Þiirlerimi
Peþlerinden gitti
Islak karmaþalarým
En çokta gözlerim üþüdü
Artlarý sýra
Yoruldum
Her budaklý bakýþlarýnda
Durdum
Duruldum
Ýçlendim
Beyaz bir martý edasýnda
Þimdi
Yeniden
Binlerce damla süzüldü
Ankara’nýn isli göðsünden
Kent susuzluðuna
Uzandý ellerim yine
Tutabilme umuduna
Avuç arasý sýcaklýðýmda
Bi/denesini
Tutamadým
Kýblesizdi kar
Ve
Hep
Yönsüzdü
Yürek fýrtýnalarým da...
Taylan KOÇ