Gel Gelelim ki ;
Seni nefret ede ede seviyorum.
Evet içimde aðlanýlasý kahkahalar var, bazen gözlerimden yaþ gelir attýðým uzun kahkahalarýn ardýndan.
Yalan olduðundan mý dersin ?
Kendime bakmýyorum çoktandýr paspal dolaþýyorum kalbimdeki gibi.
Çünkü nefret ediyorum aynaya baktýðýmda gördüðümden de.
Onca insana, onca yaptýklarýna ve yapmadýklarýna raðmen,
Hayatýn bunca çirkinliði arasýnda sana güzel bakabildiðim için
Ýðreniyorum benliðimden.
Ama seviyorum.
Kendimi.
En çokta seni.
Bendeki seni.
Çok iyi olduðun zamanlarda da, acýmasýz anlarýnda da.
Ýçindeki bencil adamýda, masum aþýk hallerini de seviyorum.
Ve
Onu öldürmek istiyorum,bi de onunla ölmek.
Herkes göremez bu nefretle dolu sevgiyi.
Sen bile.
Ve bazen ben bile.
Sevmiyorum derken içim acýmaz ve inanýrým sevmediðime.
Taki kokun tesadüfen burnuma çarpana dek
Taki gözlerin bana bakana dek
Taki seni üzgünken görene dek.
En çokta o þarkýlarý dinlerken senin sesinmiþ gibi olduðunda yanar caným.
Gel gelelim ki;
Nefret ettiði adam üzgünken hangi manyak üzülür ki ?
Bilmiyorum.
Bir þeyi biliyorum sadece,
O manyak, ben deðilim buna eminim.
Çünkü o kötüyken ben;
Herþeyin sonu gelmiþ gibi hissediyorum, üzülmekten öte.
Üzülmek deðilki bu, o kadar hafif deðil.
Bu;
Nefes ala ala, ölmek.
Nefret ederek sevmek..
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.