Adı gurbet

Ýnsan yine ayný insan,
Yöre, töre, dil deðiþti.
Benzeþse de ilim irfan,
Öðren, anla, bil deðiþti.

Ýleride kaldý yurdum,
O tarafa baka durdum,
Saatimi farklý kurdum,
Beynimdeki zil deðiþti,

Elim kârda, gönlüm yarda,
Dilerim Hak koymaz darda,
Burada da þehir varda,
Yaþadýðým il deðiþti.

Kolay deðil, adý gurbet,
Zorluklarý olur elbet,
Ýstese de gönül halvet,
Muhabbetkâr, gil deðiþti.

Aptal oldum sözlerine,
Baka kaldým gözlerine,
Yolum düþtü islerine,
Hal ve gidiþ, gel deðiþti.

Fark olsa da, efkârýn da,
Aynýsýdýr çok varýn da,
Havasýnda, rüzgârýnda,
Hissedilen yel deðiþti.

Dýþýmda hiç gurbet yoktu,
Ýçime bir hasret koktu,
Yurdumda da eller çoktu,
Burada ki el deðiþti.

Altmýþ altý yaþýndayým,
Zor iþlerin baþýndayým,
Elan düþün taþýndayým,
Bellekteki bel deðiþti.

Yaralýyým dildaþ lazým,
Kime geçer bilmem nazým,
Memlekette kaldý sazým
Gönlümdeki tel deðiþti.

14.01.2012…Mustafa Yaralý


Sosyal Medyada Paylaşın: