Hüner

Tek kiþilik deðil, dünya sahnesi,
Çoklukta birliði, bulmaktýr hüner.
Baþlara beladýr, rolün sahtesi,
Kiþi; olduðunca, olmaktýr hüner.

Evrendeki çarklar, dönmez feleksiz,
Kepeði ayýrmak, zordur eleksiz,
Cahili kýnayýp, yermek gereksiz,
Ýlim irfan ile dolmaktýr hüner.

Arifler özünü, özüne baðlar,
Orada cem olup, oradan çaðlar,
Aþk ile aþýlýr, en yüce daðlar,
Tevhit deryasýna dalmaktýr hüner.

Musa ol ey gönül, Hýzýr’a gel de,
Korsanlar kapmasýn, gemiyi del de,
Güneþte sarartýr, sert esen yel de,
Aþkýn ateþiyle solmaktýr hüner.

Biri ilkbahardýr, biride yazdýr,
Biride sonbahar, hüzünlü nazdýr,
Âþýk olanlara, hüzünde azdýr,
Ayazdan da nasip, almaktýr hüner.

Kabuðu kýrýp ta özünü yemek,
Hazzýný tatmasý ne güzel emek,
Marifet deðildir faniyim demek,
Gidip de bekada, kalmaktýr hüner,

Âþýklar kalbini, aþka kurmalý,
Yaralý dediðin yârde durmalý,
Sazende “bam” denen, yerden vurmalý,
Gönül tellerinden çalmaktýr hüner.

13.01.2012…Mustafa Yaralý

Sosyal Medyada Paylaşın: