Senin yokluðunda tanýdým kendimi,
Çünkü benliðim Senin sevginle arýndýrýlmýþ
Ve Sen’in yokluðunda filizler aðaçlanmýþ
Sen’i aradým,yoklugunun varlýðý hayaliyle,
Vuslat bahçesinde..
Çok ötelerde çooooook...
Kimsesizliðin kimliðiyle aradým Sen’i..
Sensizliðin sessizliðiyle bütünlesen firak-ý aleme ,
Afet-i hazan pýnarýndan fýþkýran imtihan oluklarýna haya’t denerek,
Ölüm denen biletle,vakitsiz kalkan vapurda
Ebedi aleme geçiþ kýlacak benliðim...
Kim bilir belký Cehennem ateþinin alevleriyle temizlenir,
kirlenmiþ yüreðim, ellerim,ayaklarým,gözlerim..
Cehennem haykýrýþlarýyla paklanýrken bedenim ,kim bilir belki
Kapýna gelmeye cesaret kýlar sessizliðim ...
Affa layýk olmadgýný bile bile , af kapýsýna dayanýrken
Fakat bilir ki Rahmeti Gazabýný geçmiþtir Rabb’inin
Lebbeyk nidalarýyla boynu bükük þekilde,
Ve tek çaresine yönelirken elleri havada ,
Anlar ki;
O’ndan sadece O’ndan baþka kimsesi yoktur dünyada
Rabbi Rahimi,
Resülü Nebisi,
ve kendisi....
Yalan dolan gerisi,yalan dolan gerisi...
Ebedi tek çaresi;
Ne malý,ne mülkü,ne de evladý.
Ebedi tek çaresi;
Ameli Salihi,Ameli Salihi,Ameli Salihi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.