Buz kütlelerim bir bir eriyor þimdi Eskilerden kalma,eskimeyen küçük bir tebessüm sürükledi peþinden beni. Rüya mýdýr,sonu kabusla mý biter demeden yýlmadým,sürdüm izlerini. Gerçek yüreðinin aynasý bildi gözlerim gözlerini... Eridim belki bazen,belki bazen gitme ihtimalini düþünüp tir tir titredim; Nadasý yalnýzca senin içindi yüreðin;deðecek demiþtim,beklemeye deðdi...
Baþka kahramaným,rüyalarýmdan ömrüme düþtü þimdi. Ezgilerle arkadaþ oldu dilim Rivayetleri,hikayeleri bir kenara attým. Gözlerin en kral romanlara darbe oldu indi... Ellerimi býrakma sevgili; Ne þiirler yazdým geliþine;annelerine kavuþtu hepsi...
"Ben" diye bir þey yok artýk. En ücra köþesine yüreðinin,azimle yerleþtirdim bu yüreði... Resimler çizeceðim,þiirler yazacaðým tükenmez kalemle, Görünce bu sihirli Güneþ gözleri, Elveda edecek sahtelikler, düþürecek utancýndan bir bir maskelerini... Nasýl anlatsýn daha benim aciz sözlerim,tüm baþlangýçlarýmda bu þiirdeki gibi adýn gizli...
Selim Akgün Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Akgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.