þýmarýk sabahlara alýþkýn sancým yataðým bakýmsýzlýðýma gece vakur acýmasýzlýðýyla sakin bugün beni kimse görmedi aynaya hiç bakmadým beni ilk sen gör seni ilk ben...
2.
uzun bir yolculuðun sonunda bulamamaktýr aþk... her þeye ayný adý koymaktýr ben ve o hariç her þey vardýr aþkta yüz yüze olansa ölümdür yalnýzlýkla yüz yüze iki öteki...
3.
belki gitmekle geçecek ömrümüz belki yeryüzünün en uzak iki insanýyýz birbirine ama nasýlsa kala kala senden geriye ben benden geriye sen boþuna deðil kahkahalarýmýz...
4.
senin en çok doðal sessizliðini istedim çocukluðumun odalarýna benziyordu o odalarda özlemlerle çizdiðim iç resimlerimin bütünüsün sen kalan tüm boþluklarýn biçimleniþi ve artýk nedensiz deðilim...
5.
böyle bir hýþým görmedik bu hýnç kime niçin dedik uzak durmayý kabullenmedik bir toz zerreciðinden bile narenciyeler uzun yaðmurlarý sevdiler biz hayata açýk tül perdeleri kavþak aðaçlarýnda akþam kuþlarý ölesiye savundular hayatý bizse o kavþaklarda umut etmeyi...
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.