ben aynalarýn kölesi, Öz’ün yabancýsýydým. katlettim varlýðýmý, cisimlerle boyandým...
baðýrsam kalabalýðýmda duysam sessizliðimi kadim yalnýzlýðýma bir sille daha vursam koparsam zincirleri yýksam en karanlýk zindandan kaleleri maske dolu sayfalarýmý teker teker yýrtsam bu hiçlik tezgahýndan kaçmaya bir yol bulsam.
sallansa boynuza emanet ettiðim dünyam, en delice bir fay oluðuna kývrýlýp dursam münzevi iklimlerden kendime yer ayýrtsam bulsam Aslolan’ý diriltsem umudumu ve tanýsam, elle deðil kalple çizsem yolumu ýþýða deðdirir miyim kararýrken sonumu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
sürgünce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.