BAŞA KALDIM
Aklým çok daðýnýk,þaþa kaldým
Seni sevdiðimden hoþa kaldým
Gelmedi baharlarým boþa kaldým
Düþlerim hayallerim ile düþe kaldým
Fýrtýnalar saklý kalbime vuruyorsa
Karanlýklar da umudum duruyorsa
Yalnýz tek seni, tek seni umuyorsa
Daðlara ýrmaklara hep koþa kaldým
Dünya anlamsýz,yaþamak renksiz
Kalkan tren ne kadar ahenksiz
Tükendim, yenildim bilki sensiz
Can evim kavuþurda cuþa kaldým
Tut beni zülfünle sar üþüyor ellerim
Düþüyor ýslanýyor duygu tellerim
Nisan yaðmuru ol çözülsün dillerim
Ümitlenip yýrtýnýp sana koþa kaldým
Gitme sýcaklýðýnla kal yüreðimde
Sevdan kaldý içimde hem elimde
Gitme densizlik kalýr kem dilimde
Anýlar yaprak gibi ben baþa kaldým
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet talip bilgil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.