ZEYNEP

Þimdi oynuyor sokakta,
Biraz sonra kopacak kýyamet.
Haberi yok bilmiyor da,
Kusacak zehrini hýyanet.

Ölmek çok yakýn belki,
Umudun sönmesi andýr.
Saniye geçmedi ki,
Þehide yakýþan bu kandýr.


Misketler gökten ýþýk ýþýk iniyor.
Biraz sonra öldüren bomba,
Gürültüsü göðü deliyor.
Çöktü korku ve kasvet.

Zeynep aðlýyor bebeðine,
Suçunu soruyor ’Neden?’ .
Bir filiz kadar taze ,ölüm niye,
Cansýz yatýyor küçücük beden.


Sýrýtan, ruhsuz cani robotlar,
Kan emen vampirler.
Ýnmesin çocuk yüreðine korkular,
Kýrýlsýn artýk zincirler.

AR--64
Sosyal Medyada Paylaşın: