Eðilme gonca gül eðilme; bükme boynunu,
Nolursun küsme,
Ne bülbül kondur dalýna; ne de figaný iþit.
Haklýsýn!
þimdi senin “nevruz” zamanýn….
Umrunda mý deli rüzgar, umrunda mý zemheri,
Nasýl olsa “ battý “ , doðmaz hazanýn.
Eyyyy Gonca gül!
Bilmezsin, bilemezsin erdem’i,
yüzüm; yaratýlmýþlar ayaðý altýna!
bas geç,
“ Ih “ demem.
Kavga bilmez, kin bilmez, “PERÝ/ÞANIM”
Affý geniþ þu gönlümün; kulla yoktur davasý,
……………”Benim kavgam kalemimle….”
Yazar yazar “yýrtarým.”
Sürç-i lisan dilimdir; en büyük “DÜÞMANIM”,
Ahhhh …ah!
o kem dilime bi gücüm yetse;
vallahi
çiðnemeden “yutarým”
Erdem GÜMÜÞ
12.01.2012
NÝÐDE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.