þu önümde uzayýp giden yollar
bilsem ki
sana götürecek beni
eðilip üþenmeden katlayacaðým
dönüþüm olmasýn diye geri
bilmiyordum
oysa
aþký öðrenene kadarmýþ
çocukluðumun masumiyeti
þimdilerde yasak elmanýn
göðsümde açtýðý yara
ve dudaklarýmda
zehirli bir yýlanýn diþ izleri
zamanla alýþýrsýn demiþlerdi
alýþamadým
kaybettiðim masumiyetime aðlýyorum
üzgünüm
çocukken de hüzünlüydüm ben
çekilip bir kuytuya
sýk sýk aðlardým
severdim yalnýzlýðý
ipi elimden kaçan balonuma
aðlardým
yaðmur yaðar, gök gürler
korkar aðlardým
ama en çok
seni kaybetmekten korkardým
evet evet
hatýrlýyorum da
en çok buna aðlardým
yorganý baþýma çeker
uykuya dalana kadar aðlardým
öyle ya
tavansýz bir gecenin
dipsiz karanlýðýnda
kirpik uçlarýma salýncak kuran
meleklerden baþka
kim duyacaktý ki
hýçkýrýklarýmýn sesini
bugün çocuklaþýp
hüzün doldurmak istiyorum yeniden
basma etekliðimin ceplerine
gözlerimdeki çakýl taþlarýný
düþürüp yollara
aðlamak istiyorum
doyasýya
zira sen yoksun yanýmda
dünyaya gözümü ilk açtýðýmda
yediðim bir þaplak aðlatmýþ ya beni
hani anlatýrdýn sýk sýk
sonrasýnda her aðladýðýmda
öpermiþsin
gülsün diye gül yüzüm
uzun zaman oldu
küstürdüm gamzelerimi
senden gelmediðini bildiðim
hiçbir öpücük
güldüremiyor artýk beni
yani sebepsiz deðil bu hüzün
ýslaktýr ayrýlýklar
geçen onca zamana raðmen asla kurumazlar
kapýsýzdýr kaçamazsýn
penceresi de yoktur
açýp havalandýramazsýn
rutubetlidirler
ve daima küf kokarlar
farkýnda mýsýn
havalar soðuk
kalbim kýrýk
ve dudaklarýmda can çekiþiyor
ürkek bir hýçkýrýk
bir ricam var þimdi senden
çok üþüyorum
ayrýlýðý çeksene üzerimden