kendime bakýyorum
oyalanma aldanýþ
yarýným dünden de heder
leblerimde zemberiði kýrýlmýþ
aðýtlar sýzýyor dil ucumdan
ve uyurken günahlarým
nefesini tutmuþ gölgem,ceset ve tabut,
-ebedi yok oluþa itafen-
cami avlusunda bir musalla
soðumuþ hayallerimin nabzýný tuttuyorken
vedasýz ayrýlýklarý gaflete yatýrdým
-hayýflanarak-
duydun mu
beni yoktan var edeni
kefen kefeni min cebinde ben
nefesim azrail de
ruhum O’na emanet
-mahþer kadar, ümit kokarken h/içim, tut kaldýr beni R a b b i m ..!-
Gönül Aydemir Adýgüzel
10.01.2012