BİR KADIN AĞLIYORDU

Gecenin karanlýðýnda
Kuytu bir köþede
Dizleri yorgun , yüreði yorgun
Dizlerinin üstüne çökmüþ
Sessizce içini çeke çeke bir kadýn aðlýyordu ..
Bilmem ki neydi derdi ?
Yoksa yürek mi yaralý?
Usulca yanýna sokuldum
Dedim ki, neden aðlýyorsun,
Söyle nedir seni üzen?
Cevap gelmedi…
Belki de duymadý kederinden
Kar beyaz saçlarýný okþadým usulca
Usulca kaldýrýp baþýný
Dur! Dercesine baktý gözlerime…
Yýllarýn acýmasýzlýðý
Hayatýn vefasýzlýðý
Omuzlarýna binmiþ..
Hepsi birden gelmiþ üzerine..
Sordum, hepsini sordum
Cevap gelmedi..
Döndüm gidiyordum ki, DUR dedi
Dur gitme…
Hayatta kimsem kalmadý
Bir de sen terk etme…
Dedi ki,
ben neden sevemiyorum kimseyi?
Neden yasaklanmýþ bana sevmek?
Neden sevince bana acý veriyor bu kahrolasý hayat?
Dedim ki yalnýz deðilsin..
Kaldýr baþýný hele bir etrafýna bak…
Usulca doðruldu yerinden..
Nemli gözleriyle etrafa bakýndý
Sonra sarýldý boynuma
Bir daha sarýldý …
Bir daha, bir daha…
Son sözleri saðol oldu…
Arkasýný dönüp yürüdü sessizce..
Daha adýný bile soramadan
Gecenin karanlýðýnda gözden kayboldu..
Bunu Paylaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: