Unut onu! Çünkü o, Gövdesi yarým kalmýþ bir çocuk, ‘Bir çuval incir’ masalýný anýp anýp, hebalarýna yakarýyor. Baksana; Tanrý’na aç, Tanrý’na küs, Tanrý’na yalvarýyor. Öfkesi, Yeni çatlamýþ bir ar damarý. Bukowski deliliði. Ýkili bir çukur düþtüðü. Ýçinde bir ‘sen’ yoksun. Kalk ayaðý! Yine de, toksun! Söyle inanmýþlýðýna çocuk; ’Onu unutsun...’
Sosyal Medyada Paylaşın:
lenore Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.