KAYIP YÜREKLER

Rüzgârýn acýsýdýr, savurur saç telini.
Kýrýlýr umutlarý bilemezler halini.
Yanar göðsü darlanýr, dik tutarken belini.
Bilir bir gün olacak o da; töre gelini

Helkeler kollarýnda taþýr pýnardan suyu.
Tipiye yakalanýr eþikte kar diz boyu.
Özgürlüðü dibinde saklar göstermez kuyu.
Yüce Rabbim vermiþtir doðuþtan sabýr huyu.

Bitmeyen gecelerde güneþe hasretlik var.
Özünü saklar iken gönlünde gizlidir yar.
Yediði her tekme de kör talihe intizar.
Tenindeki morluðun hesabýný sormak zor.

Âþýktýr kavuþamaz, derindir kalp yarasý.
Kar yanýðý yüzünde durur maltýz karasý.
Yitirir düþlerini mavi siyah arasý.
Canýnýn bedelini öder baþlýk parasý.

Mühürlü dudaðýyla yanýk türküler yakar.
Kaderim buymuþ deyip sabýr kolyesi takar.
Yarým kalýr arzular aþký kalbine çakar.
Düþlerini yel alýr hayallerini yýkar.

Kara gözün üstünde yay gibi durur kaþý.
Yaþmaðýyla kaparken yanaktan akan yaþý,
Gelin olduðu evde zehir olur her aþý.
Çekilir kabuðuna kýrýlýr mihenk taþý.

Babalarý kýyarken taze gül fidanýna,
Sevgi kurþunlarýný aþiret vicdanýna,
Ýþlersek okullar da kardeþlerin kanýna,
Büyüyen kardelenler okur töre canýna.

Sosyal Medyada Paylaşın: