Sonra karþýma sen çýktýn ’’korku’’ süpürgesi gibi.. ya da kocaman bir ayna gibi yüzüme oturdun..
Mesela yaðmur yaðýyor ýslanmýyor pýrasa saçlarým.. sonra güneþ açýyor, yine de her yer gölge. þu baþýnda taþýdýðýn gardenyalar, japon gülleri þu ezilmekten son anda kurtulan papatyalar hepsi senin eserin mi?
Yaðmurdan önce güneþten sonra, hava böyle olur diyorsun. zaman dilimi, kaça böler kelimelerimi iþte bende bunu bilmiyorum. yarýn geç bu gün erken, dün silindi hatýra defterimden.. sonra sen çýktýn karþýma..
’þimdi’ diyorsun bütün çöplükler dönüyor eski yerine.. yine o heybetli kaleler beliriyor gölgeler halinde..
Diyorsun ki ’býrak’..diyorsun ki gardenyalara bak.. Sanýrým sende gidiyorsun..
Sosyal Medyada Paylaşın:
guleratas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.