GÜN DOĞMAYACAK

Sabahlar sessiz akþamlar ona inat.
Suskun ve sessiz geceler.
Bir gün onlarýnda sahibi olacak.
Her kiþi hepsinin tadýný tadacak.
Biriktirdiklerin var ya raflar almayacak.
Hayaller mi süsleme artýk.
Soran olmayacak.
Ýþte o zaman gün doðmayacak.

Ýnadýna ben diyeceksin.
Sende olmayacaksýn.
Bir bak o zaman esen rüzgâra.
Uzaklardan bir ses bir nem getirecek.
Yetiþemeyeceksin. Üþüyeceksin.
Elini uzatsan tutan olmayacak.
Geçmiþe bir ah çekecek susacaksýn.
Ýþte o zaman gün doðmayacak.

Seher yeli derler ya.
Hafifçe bedenine esecek.
Ýþte yakaladým diyecek susacaksýn.
Bir bakraç sýcak su üzerine dökülecek.
Zaman geçmiþ susacaksýn.
Hoþ susmasan da konuþamayacaksýn.
Elimi uzatabilsem diyecek.
Uzatamayacaksýn.
Ýþte o zaman gün doðmayacak.

Gelenleri göremeyecek.
Gözlerinde gülümseme.
Hoþ geldiniz diyemeyeceksin.
Sarýlacak bir bez parçasýna bedenin.
Karanlýk suskun yine yerin.
Uzaklardan bir ses ya gel ya gelme diyecek.
Bir zamanlar bende sevmiþtim diyeceksin.
Ýþte o zaman gün doðmayacak.

Onun sesimi yok diyeceksin.
Unutmuþsun ya çaðýrsa da gidemeyeceksin.
Sende kendinlesin.
Ver cevap verebiliyorsan.
Ýkilem içindesin.
Bir kol iki yerden kýrýlmazmýþ derler ya.
Ýkinci sefer kýrsan ne olur.
Zaten karanlýk senin için.
Bilsen de bilmesen de ne fayda artýk.
Ýþte o zaman gün doðmayacak.
Mehmet Acet.
Sosyal Medyada Paylaşın: