AH BİR KONUŞABİLSEYDİM

Hayat bu yaþýyorum.
Doðduðumda aðlýyordum.
Her gün büyüdükçe anlamsýzca,
Konuþuyordum.
Ben sustuðumda yorum yapýlýyordu.
Ah bir büyüsem konuþabilseydim.

Gençtim bazý þeyleri saklýyordum.
Yine yorumlar yapýlýyordu.
Açýklamamý ne mümkün,
Ben susuyorum onlar konuþuyordu.
Herkes haklý herkes biliyordu.
Ah bir konuþabilseydim.

Zaman geçti yaþ ilerledi.
Bazýlarý yakýþmaz dedi.
Yine sustum sessiz ve sakince.
Yakýþýr mý yakýþmaz mý diye düþünürken.
Ben benden geçmiþtim söyleniyordum.
Ah bir konuþabilseydim.

Yýllar yýllarýn peþindeydi.
Ne vardý ki artýk konuþacak dedim.
Sustum suskunluðum birilerine güç verdi.
Ben böyle insan deðildim.
Tanýyanlar neden dedi ben yine sustum.
Ah bir konuþabilseydim.

Yaþam mý merak etmeyin devam dedim.
Benden yalnýzca bir nokta,
Konuþtuðunuzda sonuna koyun dedim.
Yetmedi daha dediler sormanýza gerek yok ki,
Bakýn imla kuralýna dedim.
Rahmetli hocam serbest yaz demiþti.
Ah bir konuþabilseydim.

Sonuna soru iþareti yakýþýrdý.
Söyleyemedim yalnýzca,
Onu da yine siz koyun dedim.
Ben artýk konuþamýyor, yalnýzca,
Ýç geçiriyordum. Ne önemi vardý ki
Sözün bittiði yerdi.
Yýllar geçti kendimi ifade edemedim.
Ah bir konuþabilseydim dedim.
Mehmet ACET

Sosyal Medyada Paylaşın: