Bak da İbret Al
Nedir bu gafletin ey insanoðlu?
Aldýðýn nefesi ver de ibret al!
Allah’ý zikreder seher de kumru,
Nasýl da yalvarýr, gör de ibret al!
Her mevsim göç eder ördekler, kazlar,
Yeniden canlanýr baharlar, yazlar.
Yürekte yaþanan kederler, hazlar,
Birazcýk kafayý yor da ibret al!
Her sabah þafakta bülbül sesinde,
Cývýl, cývýl öten kuþ naðmesinde,
Göðsünde týklayan can kafesinde,
Varlýðýn sýrrýna er de ibret al!
Tutarak kalemi, yazdýðýn elin,
Ýnci gibi kelamý dizdiðin dilin,
Bülbülün yandýðý sevdiðin gülün,
Koku membaýna gir de ibret al!
Neler hissedersin dokun teninde,
Ne sýrlar gizlidir insan ceninde,
Kimliðin saklýdýr saçýn telinde,
Hücreyi önüne ser de ibret al!
Þahan’ýn doðarken duyduðu tekbir,
Fikrinde, zikrinde olduðu tek, bir
Âlemi yaratan Allah’ý tek, bir
Aklýný, beynini yor da ibret al!
12.11.2011-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.