Gözümü yumunca ne iz, ne hatýra kalýr Gönlüm yaslý, usum bu kentten çok uzakta, Rüzgâr gibi eserim bir düþünceden Derdin biri tükenmeden Öteki baþlar, çakýlýr kalýrým sularýnda Ege’nin.
Gurbetini gözyaþlarýyla ýslatan çocuk Gül müsün, diken misin, deðme yarama Hani sen suyumdun, ekmeðimdin, herþeyimdin Þimdi býrakýp gidiyorsun, son sözünü söylemeden.
Bu son durak, ve son tren kalkacak Kül rengi istasyonda son düdük ötecek Gözlerimde bir damla yaþ daha akacak Ýçimde tarifsiz bir hüzün olur Ne zaman elime bir papatya alsam...!
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 5.2.2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.