Gidenler hep bir yara açar kalbimizde... Umutsuz sevdalar kovalar arkamýzdan Her kar tanesi bir beyazlýk býrakýr saçlarýmýzda Konuþulmayan cümleler kök salar yarýný olmayan düþlere... Onlar hiç yoktur aslýnda; ismi ve cismi belirsiz yarýnlardýr Belki de geçmiþe baðlý uzun yolculuklar Dünü dünde býrakmak gerekir belki de Yeni umutlar taþýmaktýr yarýný olmayan düþlere... Hep çabalamak mýdýr, emek midir o yarýnlarýn dönüþü Gidenleri maziye gömüp toprak atmak mýdýr üzerlerine? Yeni yeni arkadaþlýklara kuluç mu atmak gerekir yoksa bazen Ya da dertler barajýnýn artmalý mý sayýsý bir kat daha? Geri dönüþü olmayan bir yoldayým þimdi Umutsuz yarýnlar biriktiriyorum yüreðimde Yaðmur taneleri akýyor kömür karasý gözlerimden Bahar gelmiyor artýk kimsesiz sokaklarýma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kardelencik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.