onu unutun kaçmak istediði þeyler var hiç bir þehir dertleri sevmezken yanýtlasaydý yarýný, nereye kadar giderdi
aynada kilitliyken kadýnlýðý kýrlangýçlarýn hatýrlattýðý göçlere inanýrdý bir duvarýn arkasýndaydý, tüm arka bahçelerde rastlaþtým bir gün çýðlýðýyla, sokak yalnýzlýðýnda alýp beni de götürdü ince bir dalýn yaralý anýlarýna dudaðýndaki duman daðlardan kopan bir sesti dünyayý öpen þimþekler içime battý gözlerimizle konuþtuk aþk ve ölümü uyandýrmadan
onu unutun sakladýðý yakamozlarý bulamazsýnýz insan yüreði yarý kuþtur yarý rüzgar bakýþlarýmýz denizleþmedikçe ay ýþýðý neye yarar
onu unutun Tanrýnýn sabrý dudaklarýnýn tuzuna karýþamadý bu denizlerin mehtabýnda üþürken ellerim çok hasta dedi inanmak o kadar zor! gölgesini býraktý avuçlarýma
hepimizin suskunluðuyla mavi bir ezgiyi mýrýldandý sonra huysuz gözleri yanardað eriyerek baktý boþ bir elbiseye ayaðý kaydýracak sýrlarý kim döktü bu balkona aðýr aðýr düþtü bir kar tanesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.