Adı konulmamış sürgün,Yalnızlık…

Yalnýzlýðý en iyi ne anlatýr:
Teli kýrýk bir saz mý?
Güneþi karanlýk bir yaz mý?

Boþ bir sandalyede,
Uçuþan hayallere dalmak mý?
Boþ bir yatakta
Sevgili düþüne sarýlýp uyumak mý?

Kafesinde yalnýzlýða mahkûm,
Muhabbet kuþunun ötüþündeki hüzzam mý?
Gagasýyla demirleri kemirip
Serseri gökyüzüne dalýp gitmesi mi?

Konuþan güllerin susarak ah çekmesidir
Vakitli vakitsiz suyu çekilen denizlerde
Gemilerin olduðu yere çakýlmasýdýr belki de

Bence yalnýzlýk adýný unutmaktýr
Tozlanan günlüklerde
Ýsmini kazýmaktýr sözlüklerde
Kanlý vuslat düðünlerinin
Pimi çekilmiþ resmidir.

Kurþunlardan önceki tebessümdür
Mutluluk.
Yalnýzlýksa kurþunlardan sonraki
Duran hayattýr.
Bir ince çizgi kahreden yanýlgýmýz
Ve acýnýn nikotinsiz ciðerlerdeki aðýrlýðý
Ýntiharýn melankolik ruh halidir

Adý konulmamýþ sürgün,
Kalpte alevlenen yangýn,
Ýçimizdeki deprem
Yalnýzlýk…

03 10 2007

Hüseyin Özbay


Sosyal Medyada Paylaşın: