Kuruyan baharım

Kuruyan baharým düþler denizinde
Yetim kalýr yaðmuru beklerken
Güllerin aþina kokusu
Yokluðunun gece yarýsýnda
Yarasalarýn çýðlýðýdýr mavi karanlýk
Beni baðrýna basar kanatsýz kasýrgalar
Beþ para etmez þarkýlar aþka dilencidir
Daðlarýn kenarýndan yol gider akþamlara
Sensiz kalan þehir dize gelir
Kurþunlanýr ayrýlýk çöllere gömülmeden
Günaydýn yalnýzlýk yine hoþ geldin
Asi terk ediliþlerden ayýk gittin sarhoþ geldin
Bir yudum gurbete mahkumdur gönül
Yakýnken uzak kalmýþ sevgili kurþundan acýdýr
Batar güneþ avuçlarýna ufuklar aðlarken kaderine
Sitemkar bir veda dolaþýr beyhude dilime
Çalýþkan yalnýzlýk oturur içime
Çilenin kostümüdür aþk

Düþ önüme eþkalim vaziyet kötü
Barýnamayýz artýk kuytu gölgelerde
Yanardað yosun tutmazmýþ öfkelenmeden
Bu hicran naðmesi tebessümlere iðteti
Yanlýþ çalýnan hüzün havasýnýn iþareti
Sana mý kalmýþ zamansýz sevdalarýn yanýlgýsý
Düþ aðrýsý hayallerimde baþlayan inilti
Kuþatýlmýþ kelimelerin dehlizinde
Barýnan, vadesi gelmemiþ ölümüm
Kanayan bir hecedir isyaný örten satýrlarýmda
Sözümde kamçýlanan yakarýþým

Daðlar beyaz giyinmiþ bir kuðu sanki
Sisler arasýnda gizlenmiþ asýrlýk cenneti taþýr
Yüreðinin geçitlerinde hala
eski bir kanamalý hasta can çekiþir
Uçurumlarýnda kavuþamayan aþýklarýn efsaneleri okunur
Bolkar daðlarýnýn erimeyen karlý yamaçlarý anlatýr
Bir türküde aðlayan sevda aðýtlarýný
Yedi göller ismini alýr belki doruklarýn yaþlý yüzünden

Hüseyin Özbay


Sosyal Medyada Paylaşın: