ce
SAKLAMBAÇ
Akþam…
Yine saklandý güneþ bulutlarýn arasýna
Sardý çevresini hüzün, yine hali bambaþka
Yine giyindi kýzýllýðý,
Aðlamaktan kýzaran gözlerime eþ
Bu akþam yine gönlüm, sensizliðime serkeþ…
Hayat, hayat dediðin
Bir saklambaç, bir oyun.
Bir kovalamaca, Akþamla sabah arasýnda oynanan
Güneþ bile arada, baþýný çýkarýr da buluttan
Seni kimler sakladý, yoksun, gelmiyorsun
Gurub etti gönlüm, yine gönlüm, hep akþam…
Gözlerime çöker
Bir kara perde gibi, hayal kýrýklýklarým
Kýrýlýr paramparça olur, sensiz düþler hep yarým
Hüznüm kucaklar beni, þefkatli bir anne gibi
Sonra atar, sensizliðin soðuk kucaðýna, bu akþam...
Katlanamýyorum…
Katlanýyor bu akþam katmer katmer dertlerim
Buðulu camlardan topluyorum, ümitlerimi sessizce, siliyorum
Bir tek parmak uçlarýmda kalýyor baþ harfi isminin
Dokunduðum her yer sensin, baþ harfi sensizliðimin…
Yaðmur yaðýyor
Köþe bucak yýkanýyor sokaklar
Nerde gizli yer varsa biliyor yaðmur, ta gözlerimin içine kadar
Gözlerime mi yaðýyor, yoksa gözlerimden mi akýyor yaðmur,
Bilmiyorum, sensizim sýrýlsýklamým üþüyorum bu akþam.
Oda soðuk
Soba yanýyor gürül gürül
Ama ýsýtamýyor beni, ýþýtamýyor karanlýðýmý
Güneþ gitgide uzaklaþýyor benden, arýyorum ay ýþýðýný
Oyuna dalmýþ yýldýzlarla hiçbiri yok,
Sen yoksun, gelmiyorsun bu akþam…
Yalnýzým…
En korktuðum kadar yalnýzým, bu akþam
Yalpalýyor kafamda düþünceler bir oraya, bir buraya çarpýyorum,
Duramýyorum, zamaný durduramýyorum
Giderek daha çok sensizim
Her an biraz daha kararýrken akþam
ve gece oluyor
Güneþ en uzak yerinde gündüzün þimdi
Renkler giyinmiþ siyahý, matem tutuyor, benim gibi
Düþüyor gönlümün tualine, kül rengi yalnýzlýklarým,
Sararýyor yaprak yaprak yaþanmýþlýklarým, kapkarayým
Renksizim, sensizim, sensizlik sýzým bu akþam…
EDA CEZAYÝRLÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.